دکلمه شعر وطنم . یکم اپریل در تظاهرات شهر کلن

      وطنم 

وطنم درقل و زنجیر و قفس
خاک‌ من عاشقتم با هر نفس
تن تو زندونی در جور و جفا
وقت آن شد هم وطن خیزی بپا
تا به کی باید شود این درد نهان
شان ایران را فروشند در دکان
نان خشک پادشه هر سفره شد
يک شکم سیری برایم عقده شد
آه و نفرین تُو دلا بیتوته کرد
اشک مادر کودک و دیونه کرد
بابا آب داد نان نداد ، شرمنده شد
مادرم از وعده دادن خسته شد
هر کسی در راس این قدرت نشست
نان خشک و مردمان یادش برفت
عدل مُرد و شد قفس آزادیم
در قفس من در‌ پی ِ آبادیم
آنکه گوید نایب آن مَهدی است
خود جَبینش سر به مُهر رندی است
قبله ی تو در پس ِ نادانی است
رو بسوی کعبه ی شیطانی است
در جایگاه قدرتت تو خوش نشین
چونکه نیستی لایق ایران زمین
گرگِ پیر با روبه هان هم خانه شد
مکر‌و نیرنگ وارد این خانه شد
رهبر هر جهل و جور و هر فساد
حرمت خلق و وطن دادی به باد
آنچنان تو غرق در قدرت گشته ای
همچنان در فکر بمب هسته ای
فکر ِ مردم باش چگونه زنده ان
خنده ای بر لب ولی دل مُرده ان
تو ندیدی کودکان ِ پاپتی
دختران ِ تن فروش از بابتی
با بکوبید بر طبل ِ رنگ و ریا
باز بگو حرف خداست ، حرف ما
آيه ها اين سوره ها يك ادعاست
معني اين ذآيه ها طبع شماست
چاره ی این مرز و بوم آبادی است
دادن خون به رگ ِ آزادی است
ترانه سرا : مهدی کرباسیان