تجمعی در حمایت از رهبران زندانی جامعه بهایی در ایران در ریو دو ژانیرو برزیل در ۲۹ خرداد ۹۰. اعضای گروه یاران بین اسفند ۸۶ تا اردیبهشت ۸۷ بازداشت شدند، حکم ۲۰ سال زندان آنها بعدتر به ۱۰ سال کاهش یافت.
«همیشه فکر می‌کنم چه سرنوشتی داشت. در لحظهٔ آخر به چی فکر می‌کرد. لحظهٔ آخرش چه‌طور بود و چه‌قدر زجر کشیده. شاید درد تیرباران شدن از اینکه کسی را با طناب دار یا چاقو بکشند کمتر باشد یا تحملش راحت‌تر باشد. برای همین می‌گویم کاش تیرباران شده باشد.»
این روایتِ شاهین صادق‌زاده میلانی فرزند کامبیز صادق‌زاده میلانی است که هنگام ربوده شدن پدرش هنوز به دنیا نیامده بود و مادرش او را باردار بود؛ عضو محفل اول بهاییان که به‌اتفاق دیگر اعضای این محفل ربوده شد و جمهوری اسلامی هرگز دربارهٔ سرنوشت آنها توضیحی نداد.
نهم شهریور، روز جهانی ناپدیدشدگان قهری است. ناپدیدشدگان سیاسی که هیچ آمار رسمی و دقیقی از آنها در دست نیست اما ۹ عضو محفل اول بهاییان به‌اتفاق دو عضو هیئت معاونت که در جامعه بهایی مسئولیت داشتند، از معروف‌ترین ناپدیدشدگان قهری در ایران هستند که روز پنج‌شنبه، سی‌ام تیر ماه ۱۳۵۹، در خیابان نفت تهران بازداشت شدند.
شاهین صادق‌زاده میلانی در مصاحبه با رادیوفردا می‌گوید: «خانواده ما با آقای رفسنجانی که آن موقع رئیس مجلس بود ملاقات کرد. ایشان قول داد که پیگیری کند. بعد از یکی دو هفته ایشان گفت که طبق تحقیقات ایشان اعضای این گروه از یک فرودگاه متروکه مخفیانه به اسرائیل رفته‌اند و به اسرائیل فرار کرده‌اند».
با گذشت ۴۱ سال هیچ خبری از سرنوشت کامبیز صادق‌زاده میلانی، عبدالحسین تسلیمی، هوشنگ محمودی، ابراهیم رحمانی، حسین نجی، منوچهر قائم‌مقامی، عطاالله مقربی، یوسف قدیمی، بهیه نادری، یوسف عباسیان و حشمت‌الله روحانی در دست نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر