۱۴۰۰ مهر ۱, پنجشنبه

حسین رئیسی: جمهوری اسلامی را باید از طریق سازمان ملل درباره وضع زندان‌ها پاسخگو کرد


 حسین رئیسی، حقوقدان

حسین رئیسی حقوقدان ایرانی می‌گوید، جمهوری اسلامی به عنوان یک حاکمیت، ساختاری ندارد که بتوان آن را به طور مشخص پاسخگو کرد.

او در گفت‌وگو با صدای آمریکا، با معرفی حق حیات به عنوان یکی از پایه‌ای‌ترین حقوق انسانی تأکید کرد: حق حیات باید تأمین شود، حتی اگر فرد زندانی باشد. آسیب جسمی، شکنجه، و قتل در درون زندان‌ها و هر جای دیگر نقض حق حیات است و مطابق تعهدات بین‌المللی، دولت جمهوری اسلامی نسبت به تأمین سلامت و حفظ حق حیات همه شهروندان، از جمله زندانیان، متعهد است.

این مدافع حقوق بشر، همچنین تصریح کرد: این که چطور می‌توان جمهوری اسلامی را پاسخگو کرد، به نظر من با به وجود آمدن مطالبه‌گری افکار عمومی در درون جامعه و به وسیله مکانیزم‌های سازمان ملل (میسر می‌شود). اما پاسخگو کردن ساختاری که نگاه امنیتی به جای نگاه قضایی وجود دارد، کار ساده‌ای نیست.

به عقیده آقای رئیسی، بهترین راه، مطالبه‌گری خانواده‌های کسانی است که دچار چنین شرایطی می‌شوند. آنها باید پرونده‌های قضایی علیه مأمورانی که مبادرت به این رفتارها می‌کنند، تشکیل بدهند و تا حد نهایی پی‌گیری کنند. وقتی افکار عمومی از این موارد مطلع شود و مطالبه‌گری به وجود بیاید، امکان احقاق حق و تأمین عدالت برای قربانیان این حوادث در درون زندان‌ها هم بهتر فراهم می‌شود.

این حقوق‌دان ساکن کانادا که پیش از این در ایران وکالت پرونده‌های متعددی را بر عهده داشته است، خاطر نشان می‌کند: جامعه مدنی و موسساتی در داخل ایران هستند که از حقوق زندانیان دفاع می‌کنند و مجموعه جامعه مدنی و رسانه‌ها باید به این موارد رسیدگی کنند و بر آن بخشی که فضای امنیتی تلاش دارد آن را تاریک نگه دارد، نور بیافشانند.

او با اشاره به فضای امنیتی که بر تمامی امور زندانیان حاکم است، می‌گوید: این فضای امنیتی مختص یک بخش نیست و بر ساختارهای مدنی حمایت‌گرانه زندانیان و بازداشت‌شدگان نیز حاکم است. آنچه ضرورت دارد جامعه بیشتر نسبت به آن حساس شود «مطالبه‌گری رفتار عادلانه به وسیله دستگاه قضایی» است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

پخش اهنگ سرزمین مادری در تلویزیون صدای امریکا

  ای جان پناه خاطرات ای سرزمین ِ مادری خسته شدی از  این قفس ، از این همه دیکتاتوری  راهی نمونده تا طلوع ، تا اینکه ما  پیدا بشیم تا اینکه قط...