نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران
| نقض حقوق بشر توسط جمهوری اسلامی ایران | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از تاریخ جمهوری اسلامی ایران | |||||||
.svg?uselang=fa) | |||||||
| |||||||
نقض حقوق بشر توسط نظام جمهوری اسلامی ایران که در میان مخالفان جمهوری اسلامی ایران با عبارت «جنایات جمهوری اسلامی ایران»[۵][۶] شناخته می‌شود، مجموعه اقداماتی است از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران یا نیروهای نیابتی و مورد پشتیبانی آن برای حفظ و تقویت نظام جمهوری اسلامی ایران، انتقام‌گیری از مخالفان، یا کمک به متحدان خود، که از آغاز انقلاب ۱۳۵۷ ایران تا کنون در جریان است و باعث آسیب بسیاری به مردم و حقوق اساسی بشر شده‌است. نظام جمهوری اسلامی ایران از چند جهت، متهم به نقض حقوق بشر است؛ این اتهامات در برخی موارد، جنبهٔ دینی دارد، و در برخی موارد دیگر، جنبهٔ سیاسی، و گاهی نیز دربردارنده هر دو. برخی از سیاست‌مداران، همانند محمود احمدی‌نژاد صرفاً متهم به جنایات جنگی هستند؛[۷] در حالی‌که برخی دیگر از مسئولان جمهوری اسلامی ایران، برای اتهامات تروریستی، تحت تعقیب مراجع قضایی بین‌المللی، همانند پلیس بین‌الملل قرار دارند.[۸][۹] از نخستین روزهای انقلاب اسلامی به بعد، نظام جمهوری اسلامی ایران، احکامی همچون: بریدن انگشتان دست، قطع دست و پا، گردن‌زنی، پرتاب از بلندی، سنگسار، ترورهای سازمان‌یافته و حکومتی، تیرباران و اعدام فردی و گروهی مخالفان با طناب دار را اجرا کرده‌است.[۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴]
وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران از جانب ایرانیان و از جانب فعالان حقوق بشر، نویسندگان، و سازمان‌های مردم‌نهاد بین‌المللی، مورد انتقاد قرار گرفته‌است. در دوران حکومت جمهوری اسلامی ایران، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به‌جز دو سال، همه ساله، قطعنامه‌ای در مورد نقض حقوق بشر به‌وسیلهٔ حکومت جمهوری اسلامی، صادر کرده‌است.[۱۵] در قطع‌نامهٔ مجمع عمومی سازمان ملل متحد به شمارهٔ A/RES/۶۴/۱۷۶ که در فروردین ۱۳۸۹ منتشر شد،[۱۶] این مجمع ایران را در بسیاری موارد محکوم کرد؛ از جمله، در رویارویی دولت با معترضان نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸). حکومت جمهوری اسلامی ایران به‌گونهٔ سختگیرانه‌ای آزادی‌های مدنی از جمله، آزادی سخنرانی، مطبوعات، تجمعات، انجمن‌ها و آزادی‌های شخصی را زیر پا می‌گذارد و در مسیر آزادی‌های مذهبی نیز مانع، ایجاد کرده‌است.[۱۷]
ایران، قرارداد عضویت (به انگلیسی: ratification) در دیوان کیفری بین‌المللی را رسماً نپذیرفته‌است. برخی این سیاست عدم پذیرش ایران را ناشی از ترس دولت‌مردان ایران از محاکمه در این دادگاه دانسته‌اند.[۱۸] جمهوری اسلامی ایران به‌همراه بازوی سیاسی–نظامی آن که سپاه پاسداران است، به اعدام دسته‌جمعی زندانیان عقیدتی-سیاسی ایران در تابستان ۱۳۶۷، قتل‌های زنجیره‌ای ایران، عملیات‌های تروریستی خارجی، همکاری با رژیم بشار اسد، یهودستیزی، سادات‌سالاری جنگ‌افروزی در سوریه، عراق و یمن[۱۹] و چند کشور دیگر، همچنین سرکوب اعتراضات و نقض حقوق مردم ایران و مواردی از این
دست، متهم شده‌است
محتویات
- ۱پیشینه
- ۲نقض حریم شخصی
- ۳نقض حقوق صنف‌ها و گروه‌ها
- ۴نژادپرستی و نژادستیزی مخفیانه
- ۵نقض حقوق اقلیت‌های عقیدتی (دینی و فرادینی)، قومی، زبانی و جنسیتی
- ۶نقض حقوق نویسندگان و شاعران
- ۷نقض حقوق هنرمندان
- ۸نقض حقوق آموزگاران و نیز استادان دانشگاه
- ۹نقض حقوق دانشجویان
- ۱۰نقض حقوق کارگران
- ۱۱نقض حقوق بانوان
- ۱۲نقض حقوق کودکان
- ۱۳رد گسترده صلاحیت درخواست‌کنندگان نامزدی سیاسی
- ۱۴مخالفت خامنه‌ای با سند ۲۰۳۰ یونسکو
- ۱۵آزادی بیان
- ۱۶محدود کردن آزادی گردش اطلاعات اینترنتی
- ۱۷سرکوب اعتراضات خیابانی
- ۱۸نقض آزادی اجتماعی
- ۱۹نقض آزادی فرهنگی و اندیشه‌ای
- ۲۰نقض حقوق قربانیان تجاوز جنسی با جانبداری از متهمانِ به تجاوز
- ۲۱دستگیری، زندان، شکنجه و اعتراف اجباری
- ۲۲وضعیت زندان‌ها
- ۲۳اعدام
- ۲۴قتل‌های زنجیره‌ای
- ۲۵ربودن مخالفان سیاسی
- ۲۶سرکوب اعتراضات ایرانیان
- ۲۷تروریسم خارجی
- ۲۸نیروهای نیابتی در جنگ برون‌مرزی
- ۲۹سرکوب و کشتار گسترده مردم سوریه
- ۳۰مداخله همه‌جانبه در عراق
- ۳۱مداخله در یمن
- ۳۲مداخله در لبنان
- ۳۳روابط با القاعده
- ۳۴روابط با طالبان
- ۳۵روابط با داعش
- ۳۶انکار نسل‌کشی در جنگ جهانی دوم (هولوکاست)
- ۳۷تقلب چندمیلیونی در انتخابات و تغییر دادن آرای مردم
- ۳۸گسترش مواد مخدر و افزایش شمار معتادان
- ۳۹مخالفت با خرید واکسن کرونا
- ۴۰ستیز با برخی از جشن‌ها و شخصیت‌های ایرانی غیر اسلامی
- ۴۱روش‌های نقض حقوق بشر
- ۴۲اقدامات بر ضد جمهوری اسلامی ایران
- ۴۳جستارهای وابسته
- ۴۴منابع
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر