جعفر پناهی و محمد رسول‌اف، فیلمسازان ایرانی در پیامی از زندان اوین گفته‌اند: «سینمای مستقل بازتاب زمان خودش است، از جامعه الهام می‌گیرد و نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت باشد»
نخستین برنامه جشنواره فیلم ونیز در حمایت از فیلمسازان و هنرمندان زندانی و تحت فشار از سوی حکومت‌ها با نگاه ویژه به فیلمسازان زندانی ایران روز شنبه برگزار شد.
در این نشست که با عنوان «فیلمسازان تحت هجوم: سهم گرفتن، اقدام کردن» در سالن رسانه‌ای جشنواره ونیز برگزار شد، روبرتو چیکوتا رئیس بی‌ینال ونیز، آلبرتو باربرا دبیر جشنواره فیلم ونیز، وانیا کالوردیسیج دبیر جشنواره روتردام، اوروا نیرابیا دبیر جشنواره ایدفا، مایک داونی رئیس آکادمی فیلم اروپا و کاوه فرنام تهیه‌کننده ایرانی حضور داشتند.
این نشست با مشارکت گروه «ائتلاف بین‌المللی فیلمسازان در خطر» برگزار شد.
در آغاز این نشست روبرتو چیکوتا رئیس بی‌ینال ونیز با اشاره به افزایش موارد نقض حقوق‌بشر در زمینه آزادی بیان و عقیده در دنیا گفت، بی‌ینال ونیز وظیفه‌اش قضاوت سیاسی نیست اما یک سکوی جهانی به هنرمندان می‌دهد تا نظرات و دیدگاه‌هایشان را بیان کنند.
آلبرتو باربرا، دبیر هنری جشنواره فیلم ونیز نیز با اشاره‌ای به تاریخچه این جشنواره و نمایش فیلم‌هایی از کشورهای گوناگون به موارد متعدد افزایش فشار بر سینماگران در سال‌های اخیر اشاره کرد.
او همچنین با اشاره به حضور فیلمسازان ایرانی در دوره‌های مختلف جشنواره ونیز در سال‌های گذشته به نمایش فیلم «دایره» ساخته جعفر پناهی در دوره سال ۲۰۰۰ این جشنواره پرداخت و گفت آن فیلم هم در داخل ایران نمایش داده نشد و مشکلاتی برای نمایش آن در ونیز وجود داشت.
آقای باربرا با ابراز تاسف از نقض آزادی بیان فیلمسازان در کشورهای گوناگون از جمله ایران گفت سینماگران تحت فشار ایران به خاطر درخواست عدم استفاده از خشونت خطاب به نیروهای امنیتی در حمایت از اعتراض اقشار مختلف اجتماعی از جمله کارگران و معلمان دچار محدودیت‌هایی شده‌اند.
او همچنین در پایان صحبت‌هایش بیانیه مشترک محمد رسول‌اف و جعفر پناهی، دو فیلمساز زندانی در ایران را که از زندان اوین فرستاده شده بود، خواند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر